Πηγή Εικόνας: srihildayati.blogspot.com
«Το όνομά μου είναι Σαμ» («I am Sam») αποτελεί τον τίτλο μιας κοινωνικο-δραματικής ταινίας του 2001, έχοντας ως κύριο θέμα τη διανοητική αναπηρία.
Πλοκή
Ένας πατέρας με διανοητική αναπηρία (ο Sean Penn ως Σαμ) μεγαλώνει ένα μωρό (τη Dakota fanning ως Λούσι), καθώς η μαμά της τους εγκατέλειψε. Μαζί με δυο φίλους του, οι οποίοι επίσης έχουν διανοητική αναπηρία, δυσκολεύονται να διαχειριστούν το μεγάλωμα της μικρής, όμως τα καταφέρνουν, έχοντας στο πλάι τους και μία γειτόνισσα που βοηθά.
Η μικρή Λούσι, σύντομα ξεπερνά σε διανοητικό επίπεδο τον πατέρα και την παρέα του, και στο σχολείο αρχίζουν να την κοροϊδεύουν, αποκαλώντας τον «καθυστερημένο». Η κόρη βρίσκεται σε ηλικία όπου η λέξη και η έννοια «αποδοχή» είναι κάτι εντελώς άγνωστο, όμως παρόλο που ντρέπεται γι’ αυτό, το αποδέχεται και αρχίζει να ωριμάζει γρηγορότερα από τους συνομηλίκους της.
Ξαφνικά, έρχεται μία κοινωνική λειτουργός και παίρνει μαζί της την 7χρονη πια Λούσι, αφήνοντας τον πατέρα να τη βλέπει μόνο δύο φορές εβδομαδιαία. Ο πατέρας Σαμ κάνει πολλές προσπάθειες να πείσει μία δικηγόρο (τη Michelle Pfeiffer ως Ρίτα) να αναλάβει την υπόθεση, όμως εκείνη έχει φορτωμένο πρόγραμμα και προσωπικά προβλήματα και αδυνατεί να ασχοληθεί με κάτι τέτοιο. Έχει ψυχρό χαρακτήρα, όμως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, μιας και για να πάρει από τους συναδέλφους της τα εύσημα για την καλοσύνη της, δέχεται να αναλάβει τον Σαμ και την προσπάθειά του να αποκτήσει πάλι την κηδεμονία της.
Έτσι, αυτή η εθελοντική συνεργασία φέρνει πιο κοντά τη δικηγόρο και τον Σαμ, αφού τυχαίνει να ο Σαμ να βρίσκεται στο σπίτι της σε απρόοπτα και τη βοηθά στα οικογενειακά της θέματα. Γρήγορα ο Σαμ τη συμβουλεύει να βελτιώσει τη σχέση της με τον γιο της και να μη συνεχίσει να είναι με τον άντρα που την απατά.
Όταν φτάνει η ώρα της δίκης, ο Σαμ ακούει πως είναι ανίκανος να αναθρέψει τη Λούσι, επομένως η μικρή υιοθετείται από μία οικογένεια και πείθει τον πατέρα της να την απαγάγει κατά κάποιον τρόπο. Εκείνος, αφού το κάνει, τελικά το μετανιώνει και τη γυρνάει πίσω στην ανάδοχη οικογένεια. Στη συνέχεια, η οικογένεια αποφασίζει να κάνει συμφωνία με τον Σαμ, να μην υιοθετήσουν δηλαδή τη Λούσι, αλλά να τη δώσουν σε αυτόν να τη μεγαλώνει και να τον βοηθούν.
Ποιος λέει ότι ένα παιδί μπορεί να μεγαλώσει μόνο με γονείς που δεν έχουν διανοητική αναπηρία; Ποιος αποφασίζει ότι όσοι γονείς δεν πάσχουν από κάποια αναπηρία είναι τόσο τέλειοι και κάποιος σαν τον Σαμ δεν είναι;
*Μια συγκινητική ιστορία που μόνο μαθήματα έχει να μας δώσει!*
Στα θετικά η απίστευτη ερμηνεία των πρωταγωνιστών και φυσικά της μικρής με το απίστευτο ταλέντο, που μας έπεισε πριν από 21 χρόνια πως όταν ένα παιδί έχει μία κλίση σε κάτι, δεν πρέπει να το προσπερνάμε…
Θα πρότεινα αυτή την ταινία σε κάθε ανήλικο και ενήλικο, καθώς περνάει πολλά μηνύματα για τις σχέσεις των γονιών με τα παιδιά, για τον τρόπο που βλέπει τον κόσμο ένα άτομο με αναπηρία και με το πόσες δυσκολίες και μη αποδοχές συναντά μπροστά του. Πάντα επίκαιρο.
Καλή θέαση!
Κυρία, Κυρία! Να πω; 