Τώρα εγώ τι να πω με αυτή την ειδοποίηση που ήρθε από το site; Σοοοοοοκ! 
Ότι δεν προλαβαίνω, αλλά προσπαθώ; Ότι είμαι μόνη, αλλά τόσο γεμάτη;
Μόνο ευχαριστώωωω! 100 χιλιάδες «ευχαριστώ» σε καθένα και καθεμιά που αφιέρωσε έστω μια ματιά στο kyriakyria.com!
[Ήταν ένα απ’ τα όνειρα που ένιωθα και δεν ήξερα πώς να εκφράσω αλλά πλέον το ζω… (Αυτό μόνο θα πω και πολλές ευχαριστίες, πολλή συγκίνηση και αγάπη μόνο)]!
_______________________
Μπορεί να τα έχω ξαναπεί, αλλά είναι σημαντική η ευγνωμοσύνη και δεν ξεχνώ ποτέ από πού ξεκινάω και πού φτάνουμε (γιατί δεν το κατάφερα εγώ αλλά οι παρακάτω!)…
Αμέτρητα εύσημα στον Λεωνίδα που με ώθησε κάποτε να δημιουργήσω αυτό που θέλω αλλά δεν ήξερα και μου το έδειξε! 
Πολλά ευχαριστώ στον @tsitsoscat που χωρίς να με ξέρει, μου εμπιστεύτηκε από την πρώτη στιγμή τα κλειδιά του «σπιτιού» του πριν από δύο χρόνια και αισθάνθηκα και αισθάνομαι μαθήτρια στην τοποθεσία όνειρο (έρχεται έκπληξη!).
Πολλά «ευχαριστώ» σ’ όλους όσοι μου λένε τη γνώμη τους και χάρη σ’ αυτούς γίνομαι καλύτερη, σ’ αυτούς που με αφήνουν στα δύσκολα και γίνομαι δυνατότερη, σ’ αυτούς που δεν πιστεύουν σ’ εμένα και γίνομαι σοφότερη.
Αλλά αυτοί που πιστεύουν σε εμάς έχουν διαφορετική σημασία. Συνεπώς, τα «μπράβο» τα πολλά πηγαίνουν απευθείας και ξεχωριστά σε κάθε μαθητή και μαθήτρια που έχω γνωρίσει. Εννοείται στα παιδιά μου φέτος που μου διδάσκουν πιο πολλά απ’ όσα εγώ σ’ αυτά, που περνάμε μαζί αρκετό ποιοτικό χρόνο και προσπαθούμε να δημιουργούμε μία γερή και δεμένη ομάδα. Στους γονείς τους που με εμπιστεύονται, στο σχολείο που με αγκάλιασε. 
Στον όρκο που έδωσα πριν από 7 χρόνια, στην υπόσχεση που έδωσα πριν από 5.
Σε όποιον με εμπνέει να νιώθω, να σκέφτομαι, να γράφω, να τραγουδάω, να σχεδιάζω, να χαμογελάω, να πηγαίνω σχολείο, να ζω! 
Κυρία Κυρία.
Κυρία, Κυρία! Να πω; 